Cesaretini topladıktan sonra bu kitabı alıp inceleyen Aptülzeyyat, onun Dünta Tarihi adlı bir eser olduğunu gördü. Bir kitapta sürdürmeyi uygun görmüş olmalıydı. Atlattığı onca vartadan sonra harap ve bitap düşmüş olan Aptülzeyyat, o sıcak odada döşeğine kıvrılarak sızdığı vakit, rüyasında kendisini tıpkı o hayalet gibi Dünya Tarihi içinde, ama aç bir kitap kurdu olarak gördü. Daha ilk sayfanın üzerinde, iri puntolu, “yasak meyva” kelimesini ısırarak yemeye başladı. İkinci sayfada, “düşünün azabı”nı tattı. “Mesih’‘İn eti”ni yedi., “O’‘nun kanı”nın lezzetine vardı. “Veba”yı, “Savaşlar”ı, “Felaketler”i ve daha bir nicesini geçtikten sonra son sayfaya geldi. Bir sapiens olarak artık kozasını örebilirdi. Kozanın içindeki Minerva’’nın karanlığında kurtuluşu bekledi. Zaman geldiğinde, tattığı her güzellikle kanatları süslü bir kelebek olarak karanlıktan ışığa çıktı; artık cennete uçabilirdi.